Dlaczego kolejne kryzysy z udziałem duchownych tak mocno uderzają w Kościół? Jak komunikować prawdę, chronić osoby pokrzywdzone i jednocześnie wzmacniać wspólnoty? Z audycji dowiesz się, jakie błędy najczęściej popełniamy oraz jakie kroki naprawdę pomagają wracać do zaufania i do Chrystusa, a nie do ludzkich autorytetów.
Najważniejsze wnioski z audycji
- Szybka i wspólna komunikacja – Kościół powinien mówić pierwszy i jednym głosem. Zwłoka lub rozbieżne stanowiska wzmacniają plotki i chaos informacyjny.
- Prawda i ochrona pokrzywdzonych – „Szybko i prawdziwie”, ale bez ujawniania danych ofiar. Każde słowo w kryzysie ma znaczenie.
- Dojrzałość zamiast „wizerunku” – Kluczowa jest dojrzałość kapłanów i czytelna odpowiedzialność przełożonych, nie PR dla samego PR-u.
- Wsparcie wspólnot – W kryzysie trzeba wzmacniać wspólnotę, aby nie opierała wiary na pojedynczym liderze, ale na Chrystusie.
Najczęstsze błędy w komunikacji Kościoła
- Ukrywanie tematu – oddaje narrację innym i napędza spekulacje.
- Brak działania – cisza bywa „zabójcza”, pogłębia kryzys i ból wiernych.
- Spóźnione, enigmatyczne oświadczenia – nie wyjaśniają faktów i podsycają zgorszenie.
- Zapomnienie po burzy – brak działań naprawczych prowadzi do erozji zaufania i rozpadu dzieł.
Jak reagować na kryzysy
- Jedno stanowisko – wspólne komunikaty instytucji i zainteresowanego kapłana.
- Standardy „golden hour” – szybkie, faktograficzne informacje oraz plan dalszych kroków.
- Polityka ochrony – zero deanonimizacji osób pokrzywdzonych; język bez stygmatyzacji.
- Działania systemowe – duszpasterstwa i programy wsparcia (np. uzależnienia, kryzysy wieku średniego).
- Proaktywna komunikacja dobrych praktyk – rzecznicy i biura prasowe wysyłają regularne, profesjonalne informacje.
- Formacja do dojrzałości – od seminariów po stały rozwój, wspólnoty kapłańskie i superwizję.
Głosy z audycji
prof. Monika Przybysz: „W kryzysie mówimy prawda i szybko, ale jednym głosem. Cisza lub sprzeczne komunikaty zostawiają pole plotkom.”
br. Szymon Janowski OFMCap: „Nie troszczmy się o ‘wizerunek’, lecz o prawdę i dojrzałość. Kapłaństwo jest dla chętnych – odpowiedzialność jest 100% po stronie kapłana.”
s. Aleksandra Szyborska PDDM: „Wspierajmy kapłanów mądrze: modlitwą, formacją i granicami. Wierni potrzebują spotkania z Jezusem, nie z ‘gwiazdą’.”
Rola świeckich i wspólnot
Świeccy mogą wzmacniać wspólnoty, towarzyszyć osobom zranionym i zabiegać o przejrzystość, nie budując wiary na charyzmie pojedynczego lidera. Kryzys może stać się przestrzenią nowej ewangelizacji – powrotu do modlitwy, adoracji i jedności.
Wsparcie i inicjatywy
- Pielgrzymka ogólnopolska na Jasną Górę dla osób modlących się za kapłanów (kolejna edycja: 30 maja).
- Rekolekcje, adoracje wynagradzające, dni skupienia oraz lokalne grupy wsparcia dla duchownych.
- Stałe duszpasterstwa tematyczne (np. trzeźwości, profilaktyki kryzysów, superwizji).
Tekst: Grzegorz Kozłowski
Źródło zdjęcia głównego: stock
