Bycie pro-life to także akceptacja osób niepełnosprawnych – mówił w poranku „Siódma9” ks. Tomasz Kancelarczyk z „Bractwa Małych Stópek”. Często osoby z niepełnosprawnościami są wykluczane i zapomniane. Ludzie boją się ich, a kobiety boją się rodzić niepełnosprawne dzieci.

Jak podkreślał ks. Kancelarczyk, musimy zaakceptować osoby niepełnosprawne.

– Jak można zaakceptować osobę nienarodzoną, niepełnosprawną, o której wiadomo, że urodzi się niepełnosprawna, jeżeli nie zaakceptujemy osoby już urodzonej niepełnosprawnej? To coś koniecznego. Myślę, że nie miałbym w sobie siły walki o życie nienarodzone niepełnosprawne, gdybym nie doświadczył tej wartości życia osób, które są wokół mnie i z którymi spotykam się – mówił.

Zdaniem duchownego to poświęcenie, które należy zaakceptować.

– Ta wrogość wynika z nieumiejętności zaakceptowania pewnego trudu. Trudu bycia z osobą, która wymaga naszego poświęcenia. Poświęcenie nie jest tylko, wtedy kiedy jest dziecko niepełnosprawne w rodzinie, ale także, gdy mamy te osoby wokół siebie, kiedy to jest położone na sumienie nie tylko konkretnej osoby, rodziny, ale i całego społeczeństwa – podkreślał.

To czasy, kiedy ludziom jest ciężko zaakceptować trud wychowania także zdrowego dziecka.

– Społeczeństwo, także i nasze, staje się odrzucające wysiłek. Te małe stópki, te małe dzieciątko, jak każde dziecko, wymaga podjęcia wysiłku, opieki i wychowania, ale jeżeli jest chore, to jeszcze więcej tego wymaga. Wydaje się, że nowe pokolenie, które nie wyrosło z pewnego trudu, nie mam na myśli wojny, ale także czasy komunistyczne, nie umie podjąć, już nie chodzi bezpośrednio, tego wysiłku, ale nawet w jakiejś ewentualności swojego życia, że urodzi się dziecko, którym będzie trzeba zaopiekować się – dodał.

Praktyczny wymiar działalności pro-life został ukazany w książce „Chodzi mi o życie” autorstwa Małgorzaty Terlikowskiej. Jest to rozmowa o pracy ks. Tomasza Kancelarczyka na rzecz dzieci nienarodzonych.

Ks. Tomasz Kancelarczyk z „Bractwa Małych Stópek”:

Greta Laura Sulik