W tym roku po raz trzydziesty dziewiąty, na pątniczy szlak na Jasną Górę wyruszy z Warszawy Praska Pielgrzymka Piesza. Pielgrzymka ta podtrzymuje tradycję najstarszej pielgrzymki pieszej wychodzącej z terenu obecnej Warszawy i jest jedyną warszawską pielgrzymką pieszą, która dociera na Jasną Górę na święto Matki Bożej Częstochowskiej (26 sierpnia).

 

Po raz pierwszy, Pielgrzymka wyruszyła z terenu dzisiejszej warszawskiej Pragi w 1657 roku jako: dziękczynienie za obranie Matki Najświętszej Królową Polski (1656 rok – Śluby Jana Kazimierza), oraz jako błaganie o ocalenie przed epidemią cholery, która wówczas pustoszyła stolicę. Pielgrzymka szła na święto w Oktawie Uroczystości Zesłania Ducha Świętego – Matki Bożej Łaskawej.

Zapisy na Praską Pielgrzymkę Pieszą organizowane są: w sposób stacjonarny, w trzy wybrane wieczory przed wyruszeniem Pielgrzymki (7, 14 i 15 sierpnia w godzinach 17-19 w budynku przy konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej na ul. Grochowskiej 356 w Warszawie), w sposób zdalny na stronie Pielgrzymki i już na trasie Pielgrzymki na odpoczynku/noclegu. Strona Praskiej Pielgrzymki Pieszej, gdzie jest więcej informacji porządkowych to: www.pielgrzymkapomocnikow.pl.

Hasło tegorocznej Pielgrzymki to: „Błogosławiony Prymas Wyszyński naszym duchowym ojcem”. Naszymi głównymi intencjami będą: dziękczynienie za beatyfikacje Prymasa Wyszyńskiego, błaganie o pokój i wybaczenie, błaganie o potrzebne łaski dla młodzieży i tych, którzy jej towarzyszą.

Nieco historii:

Praska Pielgrzymka Piesza w swojej historii, kilka razy nie dotarła przed Obraz Jasnogórski:

– w 1794 roku miała miejsce rzeź Pragi, gdy Suworow napadł na Pragę i wymordował 18 tyś. mieszkańców. Ksiądz Wikary z Kamionka, ratując figurę Matki Bożej Kamionkowskiej wyniósł ją z płonącego kościoła (skąd wychodziła Praska Pielgrzymka Piesza) i przeniósł ją do kościoła Matki Bożej Loretańskiej przy ul. Ratuszowej, gdzie ta figura przebywa do dnia dzisiejszego,

– w 1807 roku w czasie oblężenia Warszawy przez wojska napoleońskie, została zniszczona cała Praga i Pielgrzymka nie wyszła,

– długotrwałą przerwę w Pielgrzymce, spowodowała wojna w 1917 roku. Pątników zatrzymał front I wojny światowej pod Piotrkowem Trybunalskim, gdzie Pielgrzymka została rozbita, a kilku pątników szczęśliwie dotarło lasami do Częstochowy.

 

W latach 1864-1865 z powodu wysokiego stanu wody na Wiśle w pobliżu Czerska, Pielgrzymka była zmuszona zmienić dotychczasową trasę, która prowadziła przez Starą Błotnicę, Skrzyńsko, Rudę Maleniecką, Lipę i ruszyła szlakiem Pielgrzymki Warszawskiej przez Łazy i Nowe Miasto nad Pilicą.

 

W 1894 roku w Pielgrzymce brał udział Władysław Reymont, co opisał w książce/reportażu pt.: „Pielgrzymka do Jasnej Góry”. Reymont opisuje, że Pielgrzymkę prowadzą osoby świeckie, a księża z parafii, przez które przechodziła Pielgrzymka, witali ją, spowiadali pątników, odprawiali nabożeństwa i błogosławili na dalszą drogę.

 

W latach 80-tyc XX wieku, gdy Pielgrzymka Warszawska była bardzo liczna, ksiądz Józef Buchajewicz, wraz z Tadeuszem Popończykiem – długoletnim przewodnikiem trasy Pielgrzymki Warszawskiej – podjęli trud odnalezienia pierwotnej trasy Pielgrzymki Praskiej w celu odciążenia pielgrzymek warszawskich.

 

Po 67 latach przerwy, 16 sierpnia 1984 roku, po raz pierwszy wyrusza na szlak, z kościoła Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku, Praska Pielgrzymka Piesza Pomocników Matki Kościoła, których to duszpasterzem diecezjalnym i krajowym przez wiele lat był ks. Józef Buchajewicz. Osoby idące w pierwszych latach opowiadały, że spotkani starsi mieszkańcy mijanych miejscowości wspominali o „Kompaniji, która wiele lat temu szła tędy”…

 

Ponieważ nie minęło 100 lat przerwy pomiędzy ostatnią Pielgrzymką a jej reaktywacją możliwe jest nawiązanie do tradycji najstarszej Pielgrzymki z Warszawy.

 

Pielgrzymujemy na święto Matki Bożej Częstochowskiej, ale jest to też święto patronalne Pomocników Matki Kościoła, ponieważ to właśnie 26 sierpnia 1969 roku, na Jasnej Górze, Prymas Polski, Kardynał Stefan Wyszyński wezwał „ludzi dobrej woli do pomocy Kościołowi i chrześcijańskiej Ojczyźnie przez Bogurodzicę Matkę Kościoła”. Ksiądz Prymas mówił m.in.: „Najmilsi! Wzywamy was do Maryjnej pomocy Kościołowi w uroczystość Pani Jasnogórskiej. Jest Ona waszą patronką. Uroczystość Matki Bożej Jasnogórskiej, 26 sierpnia, niech będzie waszym szczególnym dorocznym świętem! Dążcie na Jasną Górę Zwycięstwa sercem i modlitwą; zwłaszcza w codziennym Apelu Jasnogórskim, który powinien być połączony z wieczorną modlitwą « Pomocników » , oraz biorąc udział w nabożeństwach « Sobót Królowej Polski ».”

 

26 sierpnia 1956 roku miała miejsce też inna podniosła chwila: Jasnogórskie Śluby Narodu. Śluby te zostały złożone w trzechsetną rocznicę ślubów Jana Kazimierza, który składał je we Lwowie, obierając wówczas Matkę Bożą jako Królową Polski. Tekst Ślubów Jasnogórskich został napisany przez kardynała Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski, podczas internowania w Prudniku.

Śluby zostały złożone na Jasnej Górze w obecności około miliona wiernych. Rotę Ślubów odczytał bp Michał Klepacz, pełniący obowiązki przewodniczącego Episkopatu Polski. Ksiądz Prymas składał Śluby w tej samej chwili w Komańczy (w kolejnym miejscu internowania) w obecności Marii Okońskiej.

 

Praska Pielgrzymka Piesza przeżywała swój rozkwit pod koniec lat 80 XX wieku. Liczyła wówczas 5 grup, w planach było utworzenie kolejnej. Łączna liczba pątników wynosiła około 900 osób, co i tak było małą liczbą w porównaniu z kilkoma/kilkunastoma tysiącami Pielgrzymek: Warszawskiej i Paulińskiej idących na 15 sierpnia.

Praska Pielgrzymka zawsze była „mniejsza”, dzięki czemu zachowywała rodzinny charakter. Po kilku dniach pielgrzymowania, znało się z widzenia nie tylko pątników z własnej grupy, ale także z całej Pielgrzymki. Idziemy trasą, którą nie chodzą inne pielgrzymki. Dzięki temu doznajemy dużo serdeczności od mieszkańców mijanych wiosek, miejscowości i miast, co objawia się częstowaniem posiłkami po trasie, nocowaniem w domach. Do chwili obecnej, w niektórych miejscowościach, pątnicy są zapraszani na nocleg do domów mieszkańców. Zdarza się często, że taka znajomość jest utrzymywana także poza Pielgrzymką: pątnicy i mieszkańcy odwiedzają się wzajemnie, zapraszają na uroczystości rodzinne.

 

Praska Pielgrzymka Piesza była organizowana, od początku jej wznowienia, przez Ruch Duszpasterski Pomocników Matki Kościoła. Obecnie jej współorganizatorem jest Diecezja Warszawsko-Praska. Czy zatem może w niej uczestniczyć jednie Pomocnik Matki Kościoła? Oczywiście że nie – tak jak w Pielgrzymce Paulińskiej nie wędrują tyko Paulini, a w Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymce Metropolitarnej nie pielgrzymują tyko warszawscy akademicy. W Pielgrzymce może uczestniczyć każdy, kto zgodzi się przestrzegać regulaminu i spełni wymagania formalne i zdrowotne. Należy pamiętać, że jest to piesza pielgrzymka, co wiąże się z dużym wysiłkiem fizycznym, z niewygodami, z upałem lub deszczem i nie każdy, nawet z pozoru zdrowy człowiek, poradzi sobie. W razie problemów – pątnicy mogą liczyć na doraźny transport na poszczególnych etapach.

Przygotowania do Pielgrzymki zaczynają się kilka miesięcy przed wyruszeniem pątników na szlak. Wszyscy posługują jako wolontariusze poświęcając swój czas, energię i użyczając swoich „zasobów” materialnych i niematerialnych.

Dzięki ofiarnej pracy organizatorów i chętnych pątników, w czasie pandemii koronawirusa w latach 2020 i 2021 Praska Pielgrzymka Piesza wyruszyła na szlak i z zachowaniem rygorów sanitarnych doszła na Jasną Górę.