Dziś w Katedrze Polowej Wojska Polskiego została odprawiona Msza święta pogrzebowa, podczas której pożegnaliśmy majora Bogusława Nizieńskiego – żołnierza AK, działacza antykomunistycznego i kawalera Orderu Orła Białego.
Żegnamy dziś człowieka, który całym swoim życiem świadczył o najważniejszych wartościach – mówił w homilii biskup polowy Wojska Polskiego, Wiesław Lechowicz.
– Za tę służbę dla Rzeczypospolitej, dla nas wszystkich, do ostatniego tchnienia, do ostatniego dnia, Panie Sędzio, z całego serca dziękuję. Niech żyje Polska! Cześć i chwała bohaterom! Cześć i chwała patriotom!
Hierarcha nawiązał również do hasła przewodniego trwającego Roku Jubileuszowego.
– Przynależał do Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Doświadczył straszliwego cierpienia, kiedy jego ojciec po katuszach w więzieniu we Wronkach zmarł w 1952 roku, a matka wróciła skatowana z więzienia w Grudziądzu. Wiedział, czego jest świadkiem i czego doświadcza, jaka jest ta Polska, która wróciła na mapę, ale która nie wróciła taka, jaką pamiętał i jak jej chciał -mówił duchowny.
Podczas Mszy pogrzebowej biskup Wiesław Lechowicz poruszył również wątek społecznej działalności zmarłego patrioty.
– Przed chwilą śpiewaliśmy wszyscy Modlitwę Armii Krajowej” O Boże, któryś jest na niebie, wyciągnij sprawiedliwą dłoń. Wołamy z różnych stron do Ciebie o polski dach i polską broń. O Boże, skrusz ten miecz, co siecze kraj, do wolnej Polski nam powrócić daj, by stał się twierdzą nowej siły, nasz dom, nasz kraj”. Myślę, że te słowa towarzyszyły mu później nie tylko przez większość, ale przez całe jego dalsze dorosłe życie -powiedział bp Lechowicz.
Major Bogusław Nizieński spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Życiorys Bogusława Nizieńskiego
Bogusław Nizieński urodził się 2 marca 1928 roku w Wilnie. Szkołę podstawową i gimnazjum kończył na tajnych kompletach podczas II wojny światowej. W 1943 roku wstąpił do Armii Krajowej i brał udział w Akcji „Burza”. Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji i wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej.
Po wojnie i zdaniu matury wyjechał do Krakowa, gdzie skończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednak dopiero po październiku 1956 roku mógł rozpocząć pracę w sądownictwie. Nie wstąpił do PZPR, za co jego najbliżsi byli represjonowani.
Po powstaniu „Solidarności” w 1980 r. był wspózałożycielem koła NSZZ „S” w Ministerstwie Sprawiedliwości i został wiceprzewodniczącym komisji zakładowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego nie podpisał „deklaracji lojalności”, w następstwie czego został przeniesiony z ministerstwa do Wydziału Karno-Rewizyjnego Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. Roznosił ulotki, kolportował „Tygodnik Mazowsze” i bibułę, organizował zbiórki pieniędzy.
Po upadku komunizmu pełnił urząd Pełnomocnika Ministra Sprawiedliwości ds. Reformy Wymiaru Sprawiedliwości, był sędzią Sądu Najwyższego, przeprowadzał m.in. rehabilitację niewinnie skazanych w okresie stalinizmu oraz pełnił funkcję Rzecznika Interesu Publicznego. Jego obowiązkiem było sprawdzanie oświadczeń polityków i urzędników dotyczących ich współpracy ze służbami PRL.
Przez lata aktywnie działał w środowiskach kresowych.
Sędzia Bogusław Nizieński został dwukrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski (Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim), a w 2008 roku uhonorowany Orderem Orła Białego – najwyższym polskim odznaczeniem państwowym.
