W najbliższą niedzielę papież Leon XIV dokona kanonizacji dwóch błogosławionych : zmarłego przed niespełna 20 laty Carlo Acutisa i żyjącego w XX wieku Pier Giorgio Frassatiego. Uroczystości  na placu św. Piotra rozpoczną się  7 października o godzinie 10.00. O obu przyszłych świętych , którzy mieli związki z Polską będzie mowa w dzisiejszej audycji Weroniki Ostrowskiej „Co Kościół na to?” o godz. 20.00.

 

Karol Acutis (wł. Carlo Acutis)

 

Karol Acutis, wł. Carlo Acutis (ur. 3 maja 1991 w Londynie, zm. 12 października 2006 w Monzie – włoski uczeń liceum w Mediolanie, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Skąd pochodził?

 

Karol Acutis urodził się 3 maja 1991 w Londynie, gdzie jego rodzice Andrea i Antonia z domu Salzano mieszkali z powodów zawodowych (ojciec był zatrudniony w banku). Jednym z jego przodków był polski ziemianin i dyplomata Jan Perłowski. Gdy rodzina powróciła do Mediolanu, miał 5 miesięcy. W 1995 r., kiedy Karol miał cztery lata, umarł jego dziadek ze strony matki. Wkrótce potem miał się on wnukowi przyśnić, prosząc go o modlitwę, ponieważ znajdował się w czyśćcu. Dziecko skierowało pytania na tematy nadprzyrodzone do swej polskiej niani, która przekazała mu o co i jak ma się modlić.

 

W wieku 7 lat Carlo wyraził pragnienie przystąpienia do pierwszej komunii świętej. Rodzice udali się do lokalnego biskupa i po naradzie stwierdzono, iż Karol miał na tyle zrozumienia, by przystąpić do sakramentu Eucharystii. Uroczystość miała miejsce w klasztorze św. Ambrożego (Sant’Ambrogio ad Nemus) w Mediolanie. Podczas nauki w gimnazjum jezuickim, rozpoczął praktykę codziennego uczestnictwa w Eucharystii oraz cotygodniowej spowiedzi świętej.

 

Z czego był znany?

 

Oprócz zainteresowań typowych dla młodych ludzi, np. życia towarzyskiego, podróżowania, gry w piłkę nożną, grania na saksofonie, Karol był autorem stron internetowych o cudach eucharystycznych i o świętych katolickich. Eucharystię nazywał „autostradą do nieba”. Był popularnym i pilnym wychowankiem mediolańskiego Liceum im. Leona XIII o profilu klasycznym.

 

Jego życiowym mottem były słowa: „Wszyscy rodzą się jako oryginały, ale wielu umiera jako kserokopie”.

 

Tydzień przed swoją śmiercią Carlo dowiedział się w szpitalu, że grypa, na którą rzekomo chorował, okazała się białaczką. Choroba miała ostry przebieg i rozwinęła się bardzo szybko. 12 października 2006 zmarł, ofiarowując swoje życie za papieża i Kościół. Został pochowany w Asyżu. 6 kwietnia 2019 ciało przeniesiono do kościoła Matki Bożej Większej w tym mieście.

 

Carlo został zapamiętany jako wyjątkowo wrażliwy i empatyczny młodzieniec. Cechowała go wielka pokora, skromność i posłuszeństwo, jednak nie wahał się mówić otwarcie tego, co myśli. Przywiązywał wielką wagę do czystości i stronił od hucznych zabaw.

 

Życie Carla, do momentu zachorowania, było pozbawione zdarzeń o charakterze nadzwyczajnym. Według relacji bliskich Carlo nie dokonywał spektakularnych czynów i jak większość rówieśników uczęszczał do szkoły, spędzał czas z przyjaciółmi, uprawiał sport. Ponadto interesował się nowymi technologiami, a także z zainteresowaniem oglądał programy dokumentalne o zwierzętach. Tym, co szczególnie go wyróżniało była dobroduszność oraz wyjątkowa pobożność od najmłodszych lat (kult Eucharystii, codzienne uczestnictwo we Mszy Świętej, cotygodniowa spowiedź, zamiłowanie do lektur duchowych i bezkompromisowa postawa wobec naruszeń katolickiej etyki seksualnej). Ponadto, jak wspomina jego matka Antonia Acutis: Nieraz zdarzało mu się zrezygnować z deseru, słodyczy albo owoców, żeby tym małym poświęceniem wspomóc dusze w czyśćcu. Wszelkie wyrzeczenia ofiarował Matce Bożej, która objawiając się na przestrzeni wieków, otwarcie prosiła o tego rodzaju gesty. Taki system wartości i wielka ofiarność sprawiają, iż życie Carla uchodzi za wyjątkowe. Zgodnie z relacją bliskich Carlo zmarł w opinii świętości.

 

Proces beatyfikacyjny rozpoczęto w archidiecezji mediolańskiej w 2013. 5 lipca 2018 papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności cnót Carlo Acutisa, a 21 lutego 2020 zatwierdził cud za jego wstawiennictwem, otwierając drogę do beatyfikacji, która nastąpiła 10 października 2020 .Od czasu beatyfikacji Grób Carlo w kościele Matki Bożej Większej w Asyżu we Włoszech stał się miejscem pielgrzymek.

 

23 maja 2024 papież Franciszek podpisał dekret uznający cud za wstawiennictwem błogosławionego. Było to uzdrowienie w lipcu 2022 roku 21-letniej Valerii Valverde z Kostaryki, która 2 lipca 2022 po upadku na rowerze doznała poważnego urazu głowy i jej stan był krytyczny.Sześć dni później jej matka udała się do Asyżu by pomodlić się o wstawiennictwo błogosławionego Carla Acutisa. W tym samym dniu stan zdrowia dziewczyny się poprawił. W ciągu 10 dni została wypisana z oddziału intensywnej terapii. W ciągu następnego miesiąca wyzdrowiała i zaledwie tydzień później została wypisana z ośrodka rehabilitacyjnego. 18 lipca 2022 roku, 10 dni po pielgrzymce matki, Valeria została wypisana z oddziału intensywnej terapii, a tomografia komputerowa wykazała, że jej krwotoczne stłuczenie mózgu całkowicie się zagoiło. 2 września 2022 roku, dwa miesiące po wypadku, młoda Kostarykanka i jej matka udały się z pielgrzymką do grobowca Carlo Acutisa, aby podziękować za cudowne uzdrowienie.

 

Karol Acutis będzie pierwszym milenialsem wyniesionym do chwały świętych.

 

Piotr Jerzy Frassati ( wł. Pier Giorgio Frassati)

 

Piotr Jerzy Frassati, właśc. wł. Pier Giorgio Frassati (ur. 6 kwietnia 1901 w Turynie, zm. 4 lipca 1925 tamże) – włoski tercjarz dominikański, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego, wuj Jasia Gawrońskiego (ostatni przedwojenny ambasador Polski w Wiedniu).

 

Co było jego pasją?

 

Był synem Alfreda Frassatiego – senatora, ambasadora Królestwa Włoch w Berlinie i Adelaide Ametis – malarki. Należał do wielu stowarzyszeń: Apostolstwa Modlitwy, Konferencji św. Wincentego a Paulo, Uniwersyteckiej Federacji Katolików Włoskich i Włoskiej Młodzieży Katolickiej oraz ruchu skautowego. Studiował inżynierię górniczą na Politechnice Królewskiej w Turynie. Jego pasją były góry.

 

28 maja 1922 Frassati wstąpił do Trzeciego Zakonu Dominikańskiego, przyjmując imię Girolamo (Hieronim). W 1924 założył z przyjaciółmi nieformalne „Stowarzyszenie Ciemnych Typów” (Società dei Tipi Loschi), którego celem był apostolat wiary i modlitwy między innymi przez wspólne górskie wycieczki.

 

Niósł pomoc biednym i cierpiącym. Zmarł w wieku 24 lat na chorobę Heinego-Medina, którą zaraził się od ubogiego chorego. Jego postać rozpowszechniła siostrzenica Wanda Gawrońska. W 1981 r. jego nienaruszone ciało przeniesiono z grobu rodzinnego do katedry św. Jana Chrzciciela w Turynie, gdzie jest przechowywane w ołtarzu poświęconej mu kaplicy.

 

Frassati został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w dniu 20 maja 1990 roku na Placu św. Piotra w Rzymie.

 

25 listopada 2024 podpisano dekret uznający cud za jego wstawiennictwem. Było to niewytłumaczalne z punktu widzenia medycznego uzdrowienie zerwanego podczas gry w koszykówkę więzadła krzyżowego przedniego (urazu, który wymaga interwencji chirurgicznej) u ks. Juana Gutierreza. Cud ten otworzył drogę do kanonizacji Piotra Frassatiego.

 

 Komu patronuje?

 

Piotr Frassati jest patronem młodzieży, studentów, ludzi gór i Akcji Katolickiej. W Polsce pod jego wezwaniem znajduje się m.in. kościół w Lublińcu, należący do Dekanatu Wojsk Specjalnych, oraz parafia w Lublinie. Jego imię nosi także łódzki konwent dominikański znajdujący się przy ulicy Zielonej. Frasatti jest także patronem Ruchu Apostolstwa Młodzieży Archidiecezji Przemyskiej oraz Duszpasterstwa Akademickiego Morasko w Archidiecezji Poznańskiej oraz „Soli Deo Omnia” w Olsztynie (warmińsko-mazurskie). Był patronem Światowych Dni Młodzieży 2023.