W Kościele obchodzone jest liturgiczne wspomnienie św. Charbela Makhlufa, prezbitera. Eremita z gór Libanu w górskiej samotni przez 23 lata służył Bogu surowym życiem, postem i modlitwą.

Święty Charbel osiągnął wyższą doskonałość przez pracę oraz poprzez kontemplację Najświętszego Sakramentu.

Historyk, biblista oraz specjalista literatury wczesnochrześcijańskiej ksiądz profesor Marek Starowieyski podkreśla mistycyzm świętego mnicha.

– Święty Charbel żył na pustelni, żył całkowicie modlitwą i całkowicie oddany Panu Bogu. W tych pełnych niepokoju czasach to właśnie ten charyzmat całkowitego oddania się Bogu i modlitwie jest przykładem dla nas, zrozumienia, że Pan Bóg jest najważniejszy – zaznacza ksiądz profesor Marek Starowieyski.

Święty Charbel był człowiekiem niezwykłej wiary i pokory, mówi teolog-filmoznawca z Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie ojciec Marek Kotyński.

– Chciał być mnichem, kochał Boga i jego doświadczenia wewnętrzne były najważniejsze. Przy tym był niezwykle skromny. Póki był w klasztorze, to jadł trzy razy dziennie, bardzo dużo się modlił, stosował wiele postów i umartwień po to, aby poświęcić się całkowicie Bogu. Później pozwolono mu przenieść się do pustelni, gdzie pozostał do końca życia – wyjaśnia ojciec Marek Kotyński.

Jeden z największych świętych naszych czasów święty Charbel zmarł w Wigilię 1898 roku. Został szczególnie rozsławiony po śmierci, dodaje duchowny.

– Kiedy po śmierci złożono go do grobu, wtedy zaczęły dziać się cuda. Najpierw rozchodziła się łuna światła z miejsca, gdzie umarł, później z grobu zaczął sączyć się olej. Z dobrze zakonserwowanego ciała cały czas sączył się olej, który miał i ma uzdrawiające właściwości, jeśli ktoś modli się z wiarą do świętego Charbela – podkreśla ojciec Marek Kotyński.

Józef Makhluf urodził się w miejscowości Biga Kafra w Libanie w 1828 roku. Po wstąpieniu do zakonu libańskich maronitów przyjął imię Charbel. Wyświęcony na prezbitera, pragnąc osiągnąć wyższą doskonałość, z klasztoru w Annaja udał się na pustynię, gdzie służył Bogu. Zmarł 24 grudnia 1898 roku.

W grudniu 1965 roku, na zakończenie Soboru Watykańskiego II, został beatyfikowany przez Pawła VI. W październiku 1977 Paweł VI kanonizował św. Charbela. Do jego grobu przybywają liczne pielgrzymki. Uzdrowienia za jego przyczyną są czytelnym znakiem Bożej działalności we współczesnym świecie.

Relikwie Świętego znajdują się między innymi w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Łagiewnikach.

IAR