W niedzielnych rozważaniach biblijnych audycji „Księga”, ksiądz Łukasz Turek i Paweł Kęska pochyli się nad czytaniami, które ukazują głębię Bożej miłości i jej rolę w życiu człowieka. Tym razem centralnym tematem jest Kana Galilejska i tajemnica oblubieńczej miłości Boga.

1. Miłość, która wybiera

Prorok Izajasz przypomina nam, że jesteśmy szczególnie umiłowani przez Boga. „Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni Twego Boga„. To słowa, które kierowane są nie tylko do Izraela, ale do każdego z nas. Czasem trudno nam przyjąć fakt, że Bóg zachwyca się nami, a jednak Biblia podkreśla, że nie jesteśmy porzuceni ani zapomniani.

 

W świecie, w którym doświadczamy porzuceń, zdrad i rozczarowań, słowo Boże staje się pocieszeniem i obietnicą. Bóg widzi w nas wartość i chce się z nami zjednoczyć w miłości.

Oblubieńcza miłość Boga

W czytaniu z Księgi proroka Izajasza (Iz 62, 1-5) pojawia się obraz miłości Boga wobec swojego ludu, wyrażony poprzez symbolikę oblubieńczą. Prorok ukazuje relację Boga do Izraela jako relację oblubieńca do oblubienicy. To nie jest zimna, formalna więź, ale pełna czułości, radości i głębokiego wybrania miłość.

Odnowienie i nowe imię

Bóg poprzez proroka zapowiada odnowienie Jerozolimy. Zamiast określeń „Porzucona” i „Spustoszona”, otrzyma nowe imię, które podkreśla Jego miłość: „Moje w niej upodobanie” oraz „Poślubiona”. Oznacza to, że lud Boży nie jest opuszczony ani zapomniany. Wręcz przeciwnie – Bóg widzi w nim perłę, skarb, który pragnie ozdobić swoją miłością. To obietnica bliskości, akceptacji i pełni relacji z Bogiem.

Osobiste przesłanie miłości

Przesłanie tego fragmentu jest osobiste i uniwersalne zarazem. Nie dotyczy tylko narodu wybranego, ale każdego z nas. Bóg mówi do człowieka: „Jesteś moim umiłowanym, moją umiłowaną”. Nie muszę czekać na specjalne okoliczności, nie muszę osiągać sukcesów, spełniać norm – Bóg już teraz mnie wybiera i raduje się mną.

Miłość Boga jako źródło nadziei

To przesłanie jest szczególnie ważne dla tych, którzy doświadczają porzucenia, bólu odrzucenia czy samotności. Bóg w swoim słowie przypomina, że On nigdy nie porzuca i że Jego miłość jest stała, wierna i niezawodna. W świecie, gdzie często miłość ludzka zawodzi, gdzie relacje bywają nietrwałe, to Boże wybranie staje się źródłem nadziei i siły do życia.

Symbolika oblubieńcza w Nowym Testamencie

Symbolika oblubieńcza, tak silna w tym fragmencie, odnosi się również do Nowego Testamentu, gdzie Chrystus przedstawiany jest jako Oblubieniec Kościoła. Wesele w Kanie Galilejskiej, o którym mówi Ewangelia, to zapowiedź nowej rzeczywistości, w której miłość Boga objawia się w pełni poprzez Jego Syna. Jezus, przez swoją ofiarę i zmartwychwstanie, jednoczy się z nami w nierozerwalnej więzi miłości, która trwa na wieki.

Zaproszenie do wejścia w relację z Bogiem

Słowa Izajasza są więc nie tylko proroctwem skierowanym do Izraela, ale także zaproszeniem dla każdego człowieka do wejścia w tę wyjątkową relację z Bogiem. To wezwanie do odkrycia w sobie godności umiłowanego dziecka Bożego i przyjęcia Jego niezmiennej, wiecznej miłości.

 

2. Miłość, która obdarowuje

W liście do Koryntian św. Paweł przypomina, że Duch Święty daje nam różne dary, które służą budowaniu wspólnoty i umacnianiu wiary. „Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania […] innemu jeszcze dar wiary„. To pokazuje, że miłość Boża nie jest tylko uczuciem, ale też mocą, która uzdalnia nas do działania i przemiany.

 

Miłość, którą Bóg nam daje, jest jak dobre wino – dojrzewa, nabiera głębi i jest przeznaczona do dzielenia się nią z innymi.

Dary Ducha Świętego w służbie miłości

Św. Paweł w dwunastym rozdziale pierwszego listu do Koryntian mówi o różnorodności darów, które pochodzą od jednego i tego samego Ducha: „Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków” (1 Kor 12, 8-10). Wskazuje to na wielość sposobów, w jakie Bóg działa w świecie i jak prowadzi ludzi do miłości.

 

Miłość ta nie jest jedynie uczuciem czy emocją, lecz postawą opartą na wierności Bogu i bliźnim. Dary Ducha Świętego nie służą osobistemu wywyższeniu, lecz budowaniu wspólnoty, pomaganiu innym i świadomemu przeżywaniu relacji międzyludzkich. W kontekście małżeństwa i rodzin, o których także mówiono w audycji, dary te mogą przybierać bardzo praktyczne formy – mądrość w rozwiązywaniu problemów, umiejętność przebaczania, cierpliwość czy dar wzajemnego zrozumienia.

Hymn o miłości – esencja chrześcijańskiego powołania

Kulminacyjnym punktem rozważań św. Pawła na temat miłości jest hymn o miłości zawarty w trzynastym rozdziale pierwszego listu do Koryntian. Apostoł podkreśla, że choćby człowiek posiadał wszelkie charyzmaty, a nie miał miłości, to jego życie byłoby pozbawione sensu: „Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący” (1 Kor 13,1). Miłość jest więc fundamentem życia chrześcijańskiego, czymś, co nigdy nie ustaje i co stanowi istotę więzi człowieka z Bogiem i bliźnimi.

Miłość w codziennym życiu

W świetle omawianych fragmentów Pisma Świętego, miłość jawi się jako siła, która uzdalnia człowieka do przekraczania własnych ograniczeń i do działania w służbie innym. Nie jest ona jedynie teorią czy piękną ideą, ale praktycznym przewodnikiem w relacjach rodzinnych, małżeńskich, przyjacielskich czy wspólnotowych. Współczesny człowiek, często zmagający się z poczuciem osamotnienia i porzucenia, może w słowie Bożym znaleźć ukojenie i nadzieję, że Bóg jest zawsze gotów napełniać jego życie swoją miłością.

 

Podsumowując, list do Koryntian uczy nas, że miłość nie jest tylko uczuciem, ale darem. Powinniśmy go pielęgnować i rozwijać w sobie. Jest to dar, który łączy nas z Bogiem i innymi ludźmi, a poprzez działanie Ducha Świętego uzdalnia nas do budowania prawdziwej wspólnoty opartej na wierze, nadziei i miłości.

 

3. Miłość, która przemienia

Cud przemiany wody w wino podczas wesela w Kanie Galilejskiej, opisany w Ewangelii według św. Jana (J 2, 1-11), to jedno z najbardziej symbolicznych wydarzeń w życiu Jezusa. Jest to pierwszy znak dokonany przez Chrystusa, który nie tylko objawia Jego boską moc, ale także ukazuje głęboką prawdę o Bożej miłości i relacji Boga z człowiekiem.

Oblubieńcza miłość Boga

Wydarzenie w Kanie Galilejskiej wpisuje się w biblijną narrację o miłości oblubieńczej, obecnej zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. W Księdze Izajasza (Iz 62, 1-5) Bóg przedstawia swoją relację z Izraelem jako miłość oblubieńca do oblubienicy:

 

„Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak Twój budowniczy Ciebie poślubi. I jak oblubieniec weseli się z oblubienicą, tak Bóg Twój Tobą się rozraduje.”

 

To samo przesłanie odnajdujemy w wydarzeniu w Kanie. Chrystus, który objawia swoją chwałę, jest prawdziwym Oblubieńcem, przychodzącym do swojej oblubienicy, którą jest Kościół. Wesele w Kanie symbolizuje nie tylko ziemską uroczystość, ale zapowiedź wielkiej uczty eschatologicznej. W niej Bóg na zawsze złączy się z ludem wybranym.

Miłość, która przemienia

Cud w Kanie pokazuje, że Chrystus przychodzi, by przemieniać ludzkie życie. Tak jak woda zamienia się w najlepsze wino, tak miłość Boga przemienia człowieka. Nie jest to miłość ograniczona ludzkimi kryteriami – ona jest bezwarunkowa, hojna i przepełniona radością. To znak, że Bóg nie tylko zaspokaja nasze potrzeby, ale daje więcej, niż moglibyśmy sobie wyobrazić.

 

W tym kontekście warto dostrzec kluczową rolę Maryi. Ona zwraca się do Jezusa ze słowami: „Nie mają już wina” (J 2, 3). Jest to wzór modlitwy wstawienniczej, a zarazem znak pełnego zaufania wobec woli Bożej. Maryja nie mówi, jak Jezus ma działać, lecz ufa, że On znajdzie najlepsze rozwiązanie. Jej słowa do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2, 5). Dla każdego wierzącego jest to wezwaniem do posłuszeństwa wobec Chrystusa.

Miłość jako dar i zadanie

Miłość, którą objawia Jezus, nie jest jedynie uczuciem – to konkretne działanie. Święty Paweł w Liście do Koryntian (1 Kor 12, 4-11) opisuje różnorodne dary Ducha Świętego. Bóg daje je człowiekowi, aby budować wspólnotę. Podobnie w życiu chrześcijanina miłość objawia się w codziennych czynach, w trosce o drugiego człowieka i w gotowości do służby.

 

Duch Święty uzdalnia nas do miłości, która przekracza nasze ludzkie ograniczenia. To On daje nam cierpliwość, mądrość, wiarę i wytrwałość – wszystko to, co potrzebne, aby nasze relacje były trwałe i prawdziwe. Małżeństwo, podobnie jak każda relacja miłości, jest darem, ale i zadaniem – wymaga wierności, poświęcenia i otwartości na działanie Boga.

Zaproszenie do życia w obfitości

Wino w Kanie Galilejskiej nie jest tylko napojem – to symbol nowego życia, jakie Jezus przynosi światu. W Starym Testamencie wino często oznaczało radość i błogosławieństwo Boże. Jezus, czyniąc ten cud, pokazuje, że Jego obecność wnosi prawdziwą radość i spełnienie.

 

„Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory” (J 2, 10). Te słowa starosty weselnego można odczytać jako zapowiedź ostatecznego spełnienia obietnicy Boga. To, co najlepsze, przychodzi dzięki Chrystusowi. On zaprasza każdego z nas do uczestnictwa w Jego uczcie miłości, do przyjęcia Jego darów i przemiany naszego życia.

 

🔥Radio Warszawa działa i rozwija się dzięki Darczyńcom i Patronom, możesz nas wesprzeć na:

➡️ https://patronite.pl/radio_warszawa

Możesz wspierać Radio Warszawa również w tradycyjny sposób: https://wspieraj.radiowarszawa.com.pl/ Dziękujemy!

Napisz do nas na ➡️ [email protected]

GK