2 lutego obchodzony jest Dzień Życia Konsekrowanego – dzień, w którym Kościół katolicki celebruje posługę osób konsekrowanych, oddających swoje życie Bogu i bliźnim. W ramach tego wydarzenia odbyła się konferencja prasowa, podczas której przedstawiciele różnych wspólnot zakonnych i instytutów świeckich przedstawili swoje świadectwa oraz działania realizowane na co dzień.

Konferencja Wyższych Przełożonych – kto uczestniczył?

W wydarzeniu wzięli udział reprezentanci czterech Konferencji Wyższych Przełożonych:

• Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich – reprezentowana przez brata Konrada Barana-Kapucyna, dyrektora Dzieła Pomocy św. Ojca Pio w Krakowie (Dzieło Pomocy św. Ojca Pio).
• Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Żeńskich – reprezentowana przez siostrę Gabrielę Hasiurę, członkinię sieci Bakita oraz polską reprezentantkę europejskiej sieci Renate, zajmującą się pomocą ofiarom handlu ludźmi (Sieć Bakita).
• Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Kontemplacyjnych – reprezentowana przez Matkę Judytę Katarzynę Woźniak, opatkę wspólnoty Mniszek Klarysek Kapucynek z Krakowa (Klaryski Kapucynki).
• Konferencja Wyższych Przełożonych Instytutów Świeckich – reprezentowana przez Beatę Mackiewicz z Instytutu Prymasa Wyszyńskiego (Instytut Prymasa Wyszyńskiego).

 

Spotkanie poprowadził biskup Jacek Kiciński, klaretyn i przewodniczący Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

 

Cztery świadectwa – „flesze” nadziei

Podczas konferencji uczestnicy podzielili się konkretnymi przykładami miejsc i działań, w których osoby konsekrowane niosą pomoc potrzebującym.

1. Modlitwa jako źródło nadziei – klasztory kontemplacyjne

Matka Judyta Katarzyna Woźniak mówiła o modlitwie jako fundamencie życia konsekrowanego. Klaryski Kapucynki nie tylko oddają swoje życie Bogu, ale także wspierają duchowo osoby w potrzebie.

 

„Każdego dnia spływa do nas wiele intencji modlitewnych – ludzie szukają wsparcia, nadziei, ukojenia w trudnych sytuacjach” – powiedziała Matka Judyta.

2. Instytuty świeckie – codzienne świadectwo w świecie

Beata Mackiewicz podkreśliła rolę instytutów świeckich, których członkowie żyją w świecie, wśród ludzi świeckich, pełniąc ciche apostolstwo. Wskazała również na działalność Instytutu Prymasa Wyszyńskiego, organizującego dni skupienia dla kobiet oraz akcję Mobilizacja Kobiet.

 

„Jesteśmy wśród ludzi, pośród codziennych spraw, tam gdzie nas Pan Bóg postawił – poprzez modlitwę i towarzyszenie chcemy dawać nadzieję” – mówiła Beata Mackiewicz.

3. Sieć Bakita – walka z handlem ludźmi

Siostra Gabriela Hasiura opowiedziała o dramatycznych historiach kobiet, które padły ofiarą handlu ludźmi i przemocy. Sieć Bakita, działająca także w ramach europejskiej organizacji Renate, wspiera kobiety w powrocie do normalnego życia, oferując wsparcie duchowe, prawne i psychologiczne.

 

„Towarzyszymy kobietom, które doświadczyły niewyobrażalnej przemocy – pomagamy im odbudować życie i odzyskać godność” – podkreśliła siostra Gabriela.

4. Dzieło Pomocy św. Ojca Pio – pomoc osobom w kryzysie bezdomności

Brat Konrad Baran-Kapucyn przedstawił działalność Dzieła Pomocy św. Ojca Pio, które prowadzi dwa centra pomocy w Krakowie, zapewniające wsparcie dla osób w kryzysie bezdomności.

„Nie chodzi tylko o zapewnienie podstawowych potrzeb jak jedzenie czy dach nad głową – naszym celem jest odbudowa relacji i poczucia wartości u tych, którzy je utracili” – zaznaczył brat Konrad.

 

Głos uczestników konferencji

Modlitewna mobilizacja kobiet – duchowa troska o ojczyznę

Jednym z niezwykłych zjawisk duchowych, które zyskało na znaczeniu w ostatnich latach, jest modlitewna mobilizacja kobiet. Jak wyjaśnia Beata Mackiewicz z Instytutu Prymasa Wyszyńskiego, inicjatywa ta ma swoje korzenie w czasach Powstania Warszawskiego. Wówczas Maria Okońska, współpracowniczka kardynała Stefana Wyszyńskiego, zachęcała warszawiaków do modlitwy w intencji ojczyzny. Był to czas, gdy wielu ludzi, w obliczu śmierci i zniszczeń, przystępowało do sakramentów, ofiarując swoje życie za Polskę.

 

Dziś ta idea znajduje kontynuację wśród kobiet świeckich, które organizują się w przestrzeni internetowej i medialnej, by wspólnie modlić się za przyszłość ojczyzny. Inicjatywa ta szczególnie angażuje matki, zatroskane o wychowanie dzieci w duchu chrześcijańskim i o zachowanie katolickiej tożsamości Polski. Jest to forma duchowego zaangażowania, która pokazuje, jak istotną rolę odgrywa wiara w życiu społecznym i narodowym.

 

Mobilizacja ta wpisuje się także w szerszą misję Instytutu Prymasa Wyszyńskiego. Członkinie – będąc osobami konsekrowanymi, ale żyjącymi w świecie – realizują swoje powołanie poprzez codzienną obecność wśród ludzi. Jak podkreśla Beata Mackiewicz, ich apostolstwo często odbywa się w sposób dyskretny. Zarówno poprzez świadectwo życia, obronę wartości chrześcijańskich i towarzyszenie innym w ich troskach i radościach. Jest to szczególny sposób ewangelizacji, który pozwala na budowanie mostów między wiarą a codziennym życiem społecznym.

 

Siostry zakonne w walce z handlem ludźmi – działalność sieci Bakita i Renate

Siostra Gabriela Hasiura, zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek Świętego Pawła od Krzyża, reprezentuje sieć Bakita, zrzeszającą siostry zakonne działające w Polsce na rzecz ofiar handlu ludźmi. Jest także członkinią europejskiej sieci Renate, obejmującej zarówno zakonnice, jak i osoby świeckie zaangażowane w przeciwdziałanie temu procederowi. Obie organizacje łączą siły, działając na rzecz prewencji, pomocy ofiarom oraz zwiększania świadomości społecznej na temat zagrożeń związanych z handlem ludźmi.

Jednym z kluczowych działań prowadzonych przez siostry jest edukacja młodzieży. Celem jest ostrzeganie przed ryzykiem związanym z nielegalnym zatrudnieniem i potencjalnym wykorzystaniem, zwłaszcza przez osoby wyjeżdżające za granicę w poszukiwaniu pracy. Siostry prowadzą spotkania, na których uczą, jak rozpoznawać niebezpieczne sytuacje i jak zabezpieczyć się przed oszustami. Przekazują również praktyczne wskazówki, takie jak międzynarodowe sygnały alarmowe czy sposoby komunikowania się z rodziną w przypadku zagrożenia.

Problem nie jest odległy…

Handel ludźmi nie jest problemem odległym – występuje także w Polsce. Mimo że oficjalne statystyki Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wskazują na stosunkowo niską liczbę zidentyfikowanych ofiar, rzeczywista skala zjawiska jest znacznie większa. Wiele osób, zwłaszcza imigrantów i osób bezdomnych, pada ofiarą wyzysku, ale ich przypadki nie zawsze zostają formalnie odnotowane. W takich sytuacjach siostry zakonne pełnią rolę pierwszej linii wsparcia, oferując bezpieczne schronienie w zakonnych domach i placówkach pomocowych.

 

Pomoc ofiarom handlu ludźmi wiąże się także z dużym ryzykiem. Siostry, podejmując działania ratunkowe, spotykają się z groźbami i niebezpieczeństwem ze strony zorganizowanych grup przestępczych. Aby zapewnić bezpieczeństwo osobom, które udało się uratować, domy oferujące schronienie funkcjonują w ścisłej tajemnicy. Transport ofiar odbywa się z zachowaniem szczególnych środków ostrożności. Priorytetem jest zapewnienie im poczucia bezpieczeństwa oraz wsparcia psychologicznego i terapeutycznego, które pozwala na stopniowe odbudowywanie życia po doświadczeniach traumy.

 

Handel ludźmi jest trzecim co do dochodowości procederem przestępczym na świecie, zaraz po handlu narkotykami i bronią. Skala tego zjawiska, mimo wysiłków organizacji pomocowych, pozostaje niedoszacowana. Walka z nim wymaga współpracy instytucji państwowych, organizacji pozarządowych i społeczeństwa. Praca sióstr zakonnych w ramach sieci Bakita i Renate pokazuje, że walka ta jest trudna i pełna wyzwań. Każda uratowana osoba stanowi dowód na to, że warto działać.

 

Braterska bliskość – codzienność w pomocy osobom bezdomnym

Głosu udzielił brat Konrad Baran, kapucyn i dyrektor Dzieła Pomocy Świętego Ojca Pio. Podkreśla on, że fundamentem działalności organizacji jest bliskość i budowanie relacji z osobami w kryzysie bezdomności. Kluczowe jest tworzenie przestrzeni, w których osoby te mogą poczuć się akceptowane i bezpieczne. Zarówno w świetlicy, jak i przy punkcie wydawania żywności.

„Dla nas, braci, najważniejsze jest nauczenie się imion, historii oraz tego, gdzie dana osoba przebywa. To wszystko pozwala budować zaufanie i tworzyć relację, która dla osób bezdomnych jest niezwykle cenna” – mówi brat Konrad. Nie chodzi jedynie o doraźną pomoc, ale o stworzenie więzi, które mogą stać się początkiem zmiany.

 

Bezdomność to często skomplikowany proces, z którego wyjście wymaga czasu i determinacji. Dzieło Pomocy Świętego Ojca Pio stawia na długofalowe wsparcie. Pomaga przejść przez różne etapy – od życia na ulicy po samodzielność w wynajmowanym mieszkaniu. Chociaż nie sposób podać dokładnych statystyk dotyczących sukcesów, brat Konrad zaznacza, że co dwa, trzy miesiące ktoś z podopiecznych osiąga stabilizację i zamieszkuje we własnym lokum.

 

„Mamy piękne historie ludzi, na których świat już nic by nie postawił. Jednak odnaleźli w sobie motywację do zmiany” – podsumowuje brat Konrad. Jego doświadczenie pokazuje, że prawdziwa pomoc to nie tylko zapewnienie podstawowych potrzeb, ale także budowanie nadziei i towarzyszenie w drodze do lepszego życia.

 

Wnioski i refleksje

Konferencja uwidoczniła ogrom pracy, jaką wykonują osoby konsekrowane w Polsce i na świecie. Ich działalność często pozostaje niezauważona, choć to właśnie oni często niosą pomoc tam, gdzie inni nie sięgają. Jak podkreślali uczestnicy, misja osób konsekrowanych jest cicha, pokorna i pełna poświęcenia – bez względu na brak finansowania czy wsparcia ze strony państwa.

 

W obliczu współczesnych wyzwań – kryzysu bezdomności, handlu ludźmi, samotności i braku nadziei – posługa osób konsekrowanych staje się nieocenionym darem dla społeczeństwa.

 

Więcej informacji:

• Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich
• Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Żeńskich
• Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Kontemplacyjnych
• Konferencja Wyższych Przełożonych Instytutów Świeckich

 

Artur Chmielewski / GK