Zaraz po Matce Bożej świętym, który czyni najwięcej cudów, jest św. Szarbel Makhlouf. Według bp. Samera Nassifa z Libanu potwierdzono już ponad 45 tysięcy cudów za jego wstawiennictwem. Święty z Annaja jest czczony na całym świecie, a jego życie pustelnicze i niezwykłe wydarzenia po śmierci przyciągają do niego miliony wiernych.

Kim był św. Szarbel?

Św. Szarbel Makhlouf OLM (Jusuf Antun Makhlouf) urodził się 8 maja 1828 roku w Bika Kafra, malowniczej miejscowości w Libanie położonej na wysokości 1650 m n.p.m.. Był najmłodszym z pięciorga dzieci. Ojciec zginął, gdy Szarbel był jeszcze dzieckiem, a matka ponownie wyszła za mąż. Od najmłodszych lat marzył o życiu pustelniczym – modlił się w grocie niedaleko domu rodzinnego i pragnął całkowicie poświęcić się Bogu.

Dzieciństwo pełne modlitwy

„Jak tylko zaczął mówić i chodzić, znalazł grotę blisko swojego domu, do której chodził się modlić. Modlił się również przed figurą Matki Bożej. Od narodzin pragnął więc modlić się i kochać Pana” – wspominał bp Samer Nassif. Jego matka darzyła go wielką miłością i chciała decydować o jego przyszłości: o małżeństwie, dzieciach i miejscu zamieszkania. Szarbel czuł jednak, że jego drogą jest życie pustelnika.

Droga do kapłaństwa

W młodości Szarbel postanowił uciec z domu i wstąpić do klasztoru maronickiego. Wędrował górskimi ścieżkami przez tydzień, by dotrzeć do nowego miejsca życia. Tam usłyszał pytanie: „Czego pan szuka?”. Odpowiedział: „Szukam zbawienia mojej duszy”.

Rozpoczął studia teologiczne, gdzie jego wykładowcą był późniejszy święty Nimatullah Al-Hardini. Od początku pragnął żyć w odosobnieniu, ale przełożeni wymagali od niego najpierw wzorowego życia wspólnotowego. Dopiero po latach uznano, że jest gotowy do życia pustelniczego. „Św. Szarbel był świętym człowiekiem i powinien poświęcić się życiu pustelniczemu” – uznał opat klasztoru.

Życie pustelnicze

Przez 30 lat św. Szarbel prowadził surowe życie pustelnika w Annaja. Jadł tylko raz dziennie gotowane warzywa i zupy bez przypraw, mięsa, nabiału i oliwy. Pracował fizycznie, a popołudniami przyjmował ludzi potrzebujących spowiedzi, rady czy uzdrowienia. Maronici uważają, że mnich pustelnik nie może odmówić pomocy nikomu, kto zapuka do jego drzwi.

Św. Szarbel był wielkim czcicielem Eucharystii. „Chciał kochać Jezusa, a w Eucharystii widział ciało Jezusa. Widział wszystkie dusze, które potrzebują zbawienia” – podkreślił bp Nassif. Eucharystia była dla niego miejscem jednoczenia się z Chrystusem w Jego pragnieniu zbawienia dusz.

Śmierć i niezwykłe wydarzenia po niej

Św. Szarbel zmarł 24 grudnia 1898 roku, po 13 dniach cierpień i nieustannej modlitwy różańcowej. Po śmierci jego ciało zaczęło promieniować światłem widocznym z daleka. Kilka miesięcy później, gdy otwarto grób, okazało się, że ciało jest nienaruszone, elastyczne i pachnie różami. Z ciała wydobywała się mieszanina krwi i płynów ustrojowych, które uzdrawiały chorych.

W 1950 roku, podczas otwarcia trumny, członkowie rodziny bp. Samera Nassifa byli świadkami, jak z nosa świętego wypływała krew. „Nigdy wcześniej w historii ludzkości czegoś takiego nie widziano” – wspominał bp Nassif. Ciało zostało złożone w szklanej trumnie, a ludzie gromadzili się, by oddać mu cześć.

Beatyfikacja i kanonizacja

Papież Paweł VI beatyfikował św. Szarbela 5 grudnia 1965 roku, dzień po zakończeniu Soboru Watykańskiego II. 9 października 1977 roku ten sam papież ogłosił go świętym Kościoła katolickiego. Od tego czasu kult św. Szarbela rozprzestrzenił się na cały świat, również w Polsce.

Cuda za wstawiennictwem św. Szarbela

Obecnie potwierdzono już 45 tysięcy cudów dokonanych za jego wstawiennictwem. Wśród nich są liczne uzdrowienia i niezwykłe sytuacje. Jednym z najbardziej znanych przypadków jest cudowne uzdrowienie Nouhad Al-Chami, której św. Szarbel miał przeprowadzić operację w nocy, pozostawiając „nić” z własnego włosa.

„Św. Szarbel czyni wiele cudów, ale jego celem jest pokazanie, że jeden człowiek zjednoczony z Chrystusem może zmieniać świat” – bp Samer Nassif

Świadectwa wiernych

Wielu wiernych na całym świecie doświadczyło cudów i łask za wstawiennictwem św. Szarbela. W Annaja często można spotkać ludzi z różnych krajów, którzy przybywają tam, by podziękować za uzdrowienia.

„Kiedyś byłem w miejscu pochówku Szarbela i spotkałem grupę Chińczyków. Rozmawiałem z kobietą, która krzyczała: Uzdrowił mnie! Uzdrowił!” – wspominał bp Samer Nassif.

Modlitwa do św. Szarbela

Poniżej znajduje się popularna modlitwa do św. Szarbela, którą odmawiają wierni na całym świecie:

Boże, Ojcze uwielbiony w swoich świętych nieskończoną chwałą, który pociągnąłeś serce Ojca Szarbela, by obrał życie pustelnicze i obdarzyłeś go łaską i mocą do oderwania się od świata przez cnoty monastyczne, czystość, posłuszeństwo i ubóstwo, prosimy Cię, byś obdarzył nas łaską, abyśmy kochali Ciebie i służyli Tobie, jak on ukochał Ciebie i służył Tobie.

Boże Wszechmocny, który objawiłeś moc wstawiennictwa Świętego Szarbela przez liczne cuda i łaski, obdarz nas za Jego wstawiennictwem łaską o którą prosimy (…). Amen.

Św. Szarbel – święty naszych czasów

Św. Szarbel uczy nas całkowitego zaufania Bogu, wytrwałości w modlitwie i miłości do Maryi. „Nie modlimy się do Szarbela dla samego Szarbela. On prowadzi nas do Jezusa i Maryi” – podkreśla bp Nassif. Dla milionów wiernych na całym świecie jest nie tylko cudotwórcą, ale także przyjacielem i orędownikiem.

Gdzie znajduje się grób św. Szarbela?

Grób świętego znajduje się w Annaja w Libanie, w klasztorze św. Marona. To miejsce modlitwy, pielgrzymek i licznych uzdrowień, które przyciąga wiernych z całego świata.