36 lat temu ogłoszono wyrok w związku z zabójstwem 19-letniego maturzysty Grzegorza Przemyka. Jego śmierć w maju 1983 roku była jedną z najgłośniejszych zbrodni aparatu władzy PRL.

Grzegorz Przemyk był synem poetki i działaczki opozycyjnej w PRL Barbary Sadowskiej. Jak powiedział historyk z Biura Badań Historycznych IPN, dr Grzegorz Majchrzak, na warszawskiej Starówce licealista świętował maturę. Trafił na patrol Milicji Obywatelskiej, której nie spodobało się jego zachowanie.

– Nie wiemy, czy było to przypadkowe zatrzymanie czy zemsta za działalność matki. Kilka dni wcześniej podczas najścia na kościół przy Piwnej grożono jej, że syna może spotkać nieszczęście. Licealista trafił na Starym Mieście na Komendę Milicji, gdzie został brutalnie pobity. Dwa dni później zmarł. Jedynym śladem wskazującym, że to celowe działanie, było stwierdzenie „mamy go”. Natomiast trzeba pamiętać, że stan wojenny to okres, kiedy milicja ze względu na swoją bezkarność zachowywała się niezwykle brutalnie. Pobicia były na porządku dziennym – zwrócił uwagę dr Grzegorz Majchrzak.

Historyk dodał, że władze i Służby Bezpieczeństwa podjęły wszelkie działania, aby sprawcy nigdy nie ponieśli odpowiedzialności.

– Wykorzystano fakt, że Przemyk zmarł dwa dni później i zrzucono winę na załogę karetki pogotowia. Natomiast w tę sprawę zaangażowany był cały aparat państwa łącznie ze zmienianiem prokuratorów, z wpływaniem na przebieg procesu przez rzecznika prasowego rządu Jerzego Urbana – wyjaśnił dr Majchrzak.

Śledztwo prowadzono po 1989 roku ostatecznie skazało dwóch milicjantów. Wiadomo, że przez ponad dziesięć lat jeden z nich nie trafił do więzienia. Rzekomo nie mógł odbywać kary ze względu na swoją depresję.

Agata Pniewska