Mija pięć lat od zakończenia pontyfikatu Benedykta XVI
W środę mija pięć lat od zakończenia ośmioletniego pontyfikatu Benedykta XVI. 28 lutego 2013 roku papież odszedł z urzędu biskupa Rzymu, po tym jak dwa tygodnie wcześniej ogłosił decyzję o swej rezygnacji.
Decyzję o rezygnacji Benedykt XVI ogłosił 11 lutego 2013 roku, podczas konsystorza. Jako powód decyzji, 85-letni wówczas papież podał słabnące zdrowie i brak sił.
Rezygnacja Benedykta XVI wywołała ogromne zaskoczenie na całym świecie. Był on pierwszym biskupem rzymskim od XIII wieku, który dobrowolnie zrzekł się urzędu. „Czuję ciężar odpowiedzialności, ustępuję dla dobra Kościoła” – powiedział wówczas Benedykt XVI. Decyzję ogłosił po łacinie.
Tłumaczenie:
W ostatnich miesiącach siła ciała i ducha osłabła we mnie na tyle, że muszę uznać moją niezdolność do dobrego wykonywania powierzonej mi posługi.
Wybrany przez konklawe 19 kwietnia 2005 roku Joseph Ratzinger został 265. papieżem. Był też najstarszym biskupem Rzymu od 275 lat. W pierwszym wystąpieniu powiedział do wiernych na placu Świętego Piotra, że „po wielkim papieżu Janie Pawle II kardynałowie wybrali jego – prostego i skromnego robotnika w winnicy Pańskiej”.
Podczas inauguracji pontyfikatu podkreślił, że jego programem jest wsłuchiwać się w wolę Boga i pozwolić Mu się kierować. W homilii Benedykt XVI prosił wiernych o modlitwę, by nauczył się bardziej kochać Chrystusa i Kościół.
Tłumaczenie:
Drodzy przyjaciele – w tej chwili mogę powiedzieć jedynie: módlcie się za mnie, abym nauczył się bardziej miłować Pana. Módlcie się za mnie, abym się nauczył bardziej miłować Jego trzodę – ciebie, Kościele święty, każdego z was z osobna i wszystkich razem. Módlcie się za mnie, abym nie uciekał z obawy przed wilkami.
Swój pontyfikat Benedykt XVI skoncentrował przede wszystkim na zasadniczej misji Kościoła, opartej na miłości do Boga. Często podkreślał potrzebę odnowy wiary, zbudowanej na głębokiej, osobistej relacji między człowiekiem a Chrystusem.
Tłumaczenie:
Wiara nie oznacza jedynie przyjęcia określonego zbioru prawd dotyczących tajemnic Boga, człowieka, życia i śmierci oraz rzeczy przyszłych. Wiara polega na głębokiej, osobistej relacji z Chrystusem, relacji opartej na miłości Tego, który nas pierwszy umiłował aż do całkowitej ofiary z siebie.
Podczas pontyfikatu papież odbył 24 podróże zagraniczne, odwiedzając 24 państwa. Spośród tych pielgrzymek, jedną z najbardziej znaczących i komentowanych w świecie była pielgrzymka do w Turcji w 2006 roku i wizyta w Błękitnym Meczecie w Stambule.
Papież Benedykt XVI i wielki mufti Turcji Ali Bardakoğlu, zgodzili się, że religia jest źródłem prawdziwego pokoju. Wyrazili też przekonanie, że bardzo potrzebny jest dialog chrześcijan i muzułmanów. Papież podkreślił, że poszukiwanie wspólnych wartości jest związane ze wspólnym pochodzeniem wszystkich ludzi.
Tłumaczenie:
Chrześcijanie i muzułmanie należą do rodziny tych, którzy wierzą w jedynego Boga i którzy – zgodnie ze swymi tradycjami – uważają się za potomków Abrahama. Ta ludzka i duchowa jedność naszego pochodzenia i przeznaczenia pobudza nas do szukania wspólnej drogi, gdy bierzemy udział w tak bardzo znamiennym dla ludzi naszych czasów poszukiwaniu podstawowych wartości.
Do rangi symbolu urosła wizyta Benedykta XVI na terenie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, podczas pobytu w Polsce w 2006 roku. Papież przeszedł samotnie, milcząc, przez bramę z napisem „Arbeit macht frei”. Spotkał się z byłymi więźniami obozu, rozmawiając z każdym z nich, a potem modlił się pod Międzynarodowym Pomnikiem Męczeństwa Narodów.
W przemówieniu Benedykt XVI nawiązał do swojego niemieckiego pochodzenia i stwierdził, że ta wizyta była jego powinnością.
Tłumaczenie:
Jan Paweł II był tu jako syn polskiego narodu. Ja przychodzę tutaj jako syn narodu niemieckiego i dlatego muszę i mogę powtórzyć za moim poprzednikiem: Nie mogłem tutaj nie przybyć. Przybyć tu musiałem. Był to i jest obowiązek wobec prawdy, wobec tych, którzy tu cierpieli, obowiązek wobec Boga…
Niewątpliwie do historii Kościoła przejdzie wydarzenie tego pontyfikatu, które nie miało precedensu. Po raz pierwszy bezpośredni następca papieża ogłosił błogosławionym swojego poprzednika. 1 maja 2011 roku w Rzymie Benedykt XVI osobiście przewodniczył beatyfikacji Jana Pawła II.
W homilii Ojciec Święty przypomniał, że już w dniu pogrzebu Jana Pawła II, były widoczne nadzieje i oczekiwania wiernych na szybkie wyniesienie na ołtarze papieża z Polski.
Tłumaczenie:
Już tamtego dnia czuliśmy unosząca się woń świętości, a lud Boży na różne sposoby okazywał swoją cześć dla Jana Pawła II. Dlatego chciałem, aby, przy koniecznym poszanowaniu prawa Kościoła, jego proces beatyfikacyjny przebiegał w sposób możliwie najszybszy. I oto nadszedł oczekiwany dzień, przyszedł szybko, ponieważ tak podobało się Bogu: Jan Paweł II jest błogosławiony!
Benedykt XVI wielokrotnie wyrażał swoją solidarność z osobami słabymi, wykluczonymi i chorymi, ofiarami wojen i konfliktów. Stanowczo opowiadał się za obroną życia ludzkiego, sprzeciwiał się aborcji i eutanazji.
Wśród wielu zadań na szczególnym miejscu postawił misję wobec młodych ludzi, między innymi z inicjatywy papieża został wydany „Youcat” – katechizm dla młodzieży. Benedykt XVI kontynuował światowe spotkania z młodymi, które zapoczątkował jego poprzednik Jan Paweł II. Był w Kolonii, Sydney oraz w Madrycie.
W ciągu 8 lat opublikował liczne dokumenty, jak konstytucje i listy, 3 encykliki, 4 adhortacje apostolskie, a także książki, w tym „Jezus z Nazaretu”, która stała się światowym bestsellerem. Zdaniem teologów, niemal każda homilia Benedykta XVI była „małą encykliką”.
13 marca 2013 roku konklawe wybrało na następcę Benedykta XVI kardynała z Argentyny – Jorge Mario Bergoglio, który przyjął imię Franciszek.
IAR