Trzeba przyznać, że w porównaniu z innymi okresami roku kościelnego, nie ma   adwentowych pieśni zbyt wiele. Okres Adwentu jest krótki, przygotowujący do radosnego przeżywania Bożego Narodzenia, jakże bogatego w tradycji, obrzędach i kulturze chrześcijańskiej.
Polskie pieśni adwentowe można podzielić na dwie główne grupy: typ pierwszy to pieśni Rorate (pieśni zawierające wołanie o Zbawiciela) i typ drugi to pieśni Zwiastowania.
Te pierwsze – Rorate – nawiązują do wyrażanej w Starym Testamencie tęsknoty za Zbawicielem. Są to takie pieśni jak: „Spuście nam na ziemskie niwy”, „Niebiosa, rosę spuście nam z góry”, „Boże wieczny, Boże żywy”, „Creator alme”.
Z kolei drugi typ pieśni adwentowych – pieśni Zwiastowania to między innymi: „Archanioł Boży Gabryjel”, „Po upadku człowieka grzesznego”, „Zdrowaś bądź Maryja”.
Pieśnią adwentową nie należącą do żadnej z tych grup jest, w moim odczuciu, pochodząca z XVI wieku pieśń „Oto Pan Bóg przyjdzie” („Ecce Dominus veniet”), która oznajmia nam radość wielką – przybycie na ziemię naszego Zbawiciela. Ma On dać ludziom wieczne, bezwarunkowe szczęście w gronie świętych, w Swojej Światłości.
Ze współczesnych pieśni adwentowych chciałbym wymienić jeszcze kilka (a powstaje ich w ostatnich kilku dziesięcioleciach coraz więcej), jak choćby: „Stwórco gwiaździstych przestworzy” ks. Z.Bernata, „Jak błyskawica znak Twój zajaśnieje” ks. I.Pawlaka , „Oto Pan przybywa” i „Błogosławiona jesteś Maryjo” ks. W.Kądzieli, „Czekam na Ciebie, Jezu mój mały”, „Wypatrujcie tęsknie wieszczonego Pana” ks. Z.Piaseckiego, „Przybądź, Panie, bo czekamy” ks. J.Kowolika, „Przyjdź do nas, przyjdź, Panie Jezu”, „Niech się radują niebiosa i ziemia” ks. S.Ziemiańskiego, „Radujcie się zawsze w Panu”, „Marana tha” („Przyjdź, Panie Jezu”).
Andrzej Przybyciński