25 lat temu, 31 maja 1997 roku, rozpoczęła się VI podróż apostolska papieża Jana Pawła II do ojczyzny, która trwała do 10 czerwca. Podczas 11 dni pobytu w kraju papież odwiedził 12 miejscowości: Wrocław, Legnicę, Gorzów Wielkopolski, Gniezno, Poznań, Kalisz, Częstochowę, Zakopane, Ludźmierz, Duklę, Krosno i Kraków.
Pielgrzymka pod hasłem „Chrystus wczoraj, dziś i na wieki” wiązała się z europejskimi obchodami tysiąclecia śmierci Świętego Wojciecha w Gnieźnie, w których uczestniczyli prezydenci siedmiu państw: Czech, Litwy, Niemiec, Słowacji, Ukrainy, Węgier i Polski. Jan Paweł II wziął także udział w obchodach 600-lecia utworzenia Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Kanonizował królową Jadwigę Andegaweńską i Jana z Dukli oraz beatyfikował matkę Marię Bernardynę Jabłońską i matkę Marię Karłowską. Pielgrzymka ta, na życzenie papieża, była związana z 46. Międzynarodowym Kongresem Eucharystycznym, który odbywał się we Wrocławiu. Papież, który wziął udział w kongresie, podkreślił, że ekumenizm w Kościele to więcej niż wzajemna tolerancja i akceptacja, to jedność powodowana wewnętrznym pragnieniem każdego człowieka.
3 czerwca papież modlił się i przemawiał w Gnieźnie, gdzie na obchody 1000-lecia śmierci świętego Wojciecha przyjechali przedstawiciele państw, w których prowadził on swoją misyjną działalność: Czech, Litwy, Niemiec, Ukrainy, Węgier, Słowacji i Polski. Jan Paweł II mówił, że mimo upadku muru dzielącego Europę, nadal dzieli ją niewidzialny mur uprzedzeń i nierówności.
Tego samego dnia (3 czerwca) papież przyjechał do Poznania, gdzie modlił się przy Pomniku Ofiar Czerwca 1956 roku. „Chciałem pod ten pomnik przybyć w 1983 roku, ale wówczas odmówiono mi możliwości modlitwy pod Poznańskimi Krzyżami. Cieszę się, że dziś razem z wami, młodą Polską, mogę uklęknąć i oddać hołd robotnikom, którzy złożyli swoje życie w obronie prawdy, sprawiedliwości i niepodległości Ojczyzny” – powiedział Ojciec Święty.
4 czerwca w Kaliszu, w czasie Mszy świętej w sanktuarium świętego Józefa, koncelebrowanej z kapłanami-byłymi więźniami niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau, padły często cytowane później słowa papieża. „Z tego miejsca jeszcze raz powtarzam: naród, który zabija własne dzieci, staje się narodem bez przyszłości. Wierzcie mi, nie było mi łatwo tego powiedzieć z myślą o moim narodzie” – podkreślił Jan Paweł II. Na Jasnej Górze – 4 czerwca – papież powiedział, że na progu trzeciego tysiąclecia Chrystus pokazuje drogę życia.
Znamienna była wizyta papieża na Podhalu, przelot śmigłowcem nad ukochanymi przez Ojca Świętego Tatrami, przejazd nad Morskie Oko. Podczas Mszy świętej pod Wielką Krokwią Jan Paweł II beatyfikował dwie siostry zakonne żyjące na przełomie XIX i XX wieku: Marię Bernardynę Jabłońską i Marię Karłowską. Papież Polak zaapelował do rodaków, by nie wstydzili się wiary. Podkreślił znaczenie symbolicznego przesłania, które niesie krzyż.
To w Zakopanem dzieci w strojach ludowych śpiewały Ojcu Świętemu pieśń „Coby Wom Pon Jezus błogosławił”.
7 czerwca Jan Paweł II konsekrował Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem, które powstało jako votum dziękczynne za ocalenie życia papieża. W homilii podkreślił, że historia tego kościoła łączy się ściśle z zamachem na jego życie 13 maja 1981 roku.
W Krakowie-Łagiewnikach Jan Paweł II, uważany za współczesnego apostoła orędzia o Miłosierdziu Bożym, tak mówił o jego istocie.
8 czerwca podczas Mszy świętej na Błoniach krakowskich Jan Paweł II kanonizował króla Polski Jadwigę Andegaweńską, patronkę Polski oraz apostołkę Litwy. Ta pierwsza w dziejach kanonizacja na ziemi polskiej odbyła się w obecności miliona wiernych. Wcześniej papież beatyfikował króla Jadwigę (31.05.1979) w przeddzień pierwszej pielgrzymki do ojczyzny. W homilii Jan Paweł II powiedział, że miarą wielkości króla Jadwigi był duch służby. Podkreślił, że nowa święta oddała na służbę Chrystusa i powierzonego jej ludu, swoją pozycję społeczną, talenty i życie prywatne.
Na spotkaniu z ludźmi kultury w Krakowie Jan Paweł II zwrócił uwagę, że wraz z upadkiem ideologii marksistowskiej „wielki spór o człowieka” się nie zakończył. „Formy degradacji osoby ludzkiej oraz wartości życia ludzkiego stały się bardziej subtelne, a tym samym bardziej niebezpieczne. Potrzeba wielkiej czujności w tej dziedzinie” – podkreślił papież. Podczas tej pielgrzymki Jan Paweł II podjął też temat wolności, podkreślając, że „w sytuacji pustki w dziedzinie wartości, gdy w sferze moralnej panują chaos i zamęt – wolność umiera, człowiek z wolnego staje się niewolnikiem – niewolnikiem instynktów, namiętności czy pseudowartości. (…) Prawdziwa wolność zawsze kosztuje” – mówił papież.
Ostatniego dnia pielgrzymki (10 czerwca) na lotnisku w podkrakowskich Balicach Jan Paweł II powiedział: „Chciałbym, abyście pamiętali, iż w geografii papieskiej modlitwy za Kościół powszechny, za cały świat, Polska zajmuje miejsce szczególne. A jednocześnie proszę was, jak to czynił kiedyś święty Paweł, o trochę miejsca w waszych sercach i w waszych modlitwach, abym mógł służyć Kościołowi Bożemu, jak długo Chrystus tego ode mnie zażąda. Bóg zapłać za gościnę”.
IAR