8 czerwca 1997 roku podczas Mszy świętej na krakowskich Błoniach, papież Jan Paweł II kanonizował królową Polski Jadwigę Andegaweńską, patronkę naszego kraju oraz apostołkę Litwy. Ta pierwsza w dziejach kanonizacja na ziemi polskiej, odbyła się w obecności miliona wiernych.

Wcześniej papież Polak beatyfikował królową Jadwigę – 31 maja 1979 roku – w przeddzień pierwszej pielgrzymki do ojczyzny. Dziś w nowym kalendarzu przypada wspomnienie liturgiczne świętej Jadwigi Królowej Polski.

Jadwiga z dynastii Andegawenów była córką Ludwika Węgierskiego. W 1384 roku, w wieku 10 lat, została koronowana na króla Polski, a dwa lata później, po koronacji jej męża księcia litewskiego Władysława Jagiełły na władcę naszego kraju, została królową. Wrażliwa na los drugiego człowieka, wspomagała chorych i biednych, fundowała szpitale i kościoły. Zadbała o odnowienie Akademii Krakowskiej, której też zapisała swoje klejnoty. Uzyskała zgodę papieża na utworzenie fakultetu teologii, a także zleciła pierwsze tłumaczenie Księgi Psalmów na język polski, tzw. Psałterz Jadwigi lub Floriański. W polityce między innymi odegrała wielką rolę w konflikcie z Krzyżakami, interweniując w sprawie ich zbrojnych ataków na Litwę.

8 czerwca 1997 roku Jan Paweł II ogłosił królową Jadwigę świętą. Dla papieża-Polaka była to uroczystość, która – jak mówił – „dopełniła Millenium Chrztu Polski”.

W homilii Jan Paweł II powiedział, że miarą wielkości królowej Jadwigi był duch służby. Podkreślił, że nowa święta oddała na służbę Chrystusa i powierzonego jej ludu, swoją pozycję społeczną, talenty i życie prywatne. Na zakończenie homilii Jan Paweł II podkreślił, że królowa Jadwiga uczy, jak korzystać z daru wolności. Papież powiedział, iż święta wiedziała, że „spełnieniem wolności jest miłość”.

Królowa Jadwiga zmarła w opinii świętości 17 lipca 1399 roku w Krakowie, w wieku 25 lat. Została pochowana w Katedrze na Wawelu. Tam też znajduje się słynny Czarny Krucyfiks, który przywiozła, przyjeżdżając do Polski. Przed nim królowa wielokrotnie się modliła, zanim podjęła najważniejsze decyzje życiowe, zarówno osobiste, jak i dotyczące monarchii i kraju.

W testamencie Jadwiga zapisała swój majątek Akademii Krakowskiej. Kiedy w XIX wieku otworzono jej grobowiec, okazało się, że insygnia królewskie wykonano ze skóry i drewna.

IAR