Home / Z życia Kościoła  / Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Dziś – czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu Chrystusa – Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Poprzez to święto chrześcijanie wyznają wiarę, że Jezus po męce i zmartwychwstaniu wraca do domu Ojca i zasiada po Jego prawicy, uświęcając naturę człowieka. Wniebowstąpienie jest ukoronowaniem życia ziemskiego i pamiątką triumfalnego powrotu Jezusa Chrystusa do nieba. Następujące dni mają przygotować wiernych na przyjęcie Ducha Świętego.

 

Uroczystość zgodnie z tradycją przypada 40 dni po Wielkanocy, czyli w czwartek. Aby mogła być obchodzona w dzień wolny od pracy, watykańska Kongregacja do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, przeniosła je na najbliższą niedzielę. Dlatego katolicy w Polsce i wielu innych krajach od 2004 roku świętują uroczystość w VII Niedzielę Wielkanocną, która w tym roku przypada 16 maja.

 

Wniebowstąpienie jest triumfalnym powrotem Jezusa do nieba, skąd przyszedł na ziemię, jako człowiek, aby zbawić ludzi. Stanowi zakończenie jego życia ziemskiego. Jest dniem królewskiej intronizacji i chwały, którą Syn Boży zawdzięcza Ojcu Niebieskiemu. Chrystus wkracza do Nieba, jako Mesjasz złączony ze swoją misją, której zakończeniem jest Wniebowstąpienie. W Piśmie Świętym czytamy, że posłannictwo to kończy się, gdy wysłani wracają do wysyłającego. Jezus wraca po skończonej misji do Ojca, by później zesłać Ducha Świętego na Maryję i apostołów zgromadzonych w wieczerniku. Misterium Wniebowstąpienia utwierdza rolę chrześcijanina w świecie, ukazując ostateczny sens pracy i ludzkich wysiłków. Kierowany nadzieją na życie wieczne, ma w perspektywie „niebieskie Jeruzalem”.

 

Papież Jan Paweł II, na uroczystość Wniebowstąpienia w 2000 roku, podczas audiencji generalnej mówił: – Chrystus, przemierzywszy drogi historii i wszedłszy nawet w mroki śmierci, która wyznacza kres naszej skończonej natury i jest zapłatą za grzech (…), powraca do chwały, którą odwiecznie (…) dzieli z Ojcem i z Duchem Świętym. Prowadzi też z sobą odkupioną ludzkość.

 

Zgodnie z przekazem z Pisma Świętego, przez 40 dni po zmartwychwstaniu Jezus przebywał wśród uczniów. Po tym czasie poszli razem na Górę Oliwną, gdzie w obecności apostołów uniósł się w górę i zniknął. Miejsce, gdzie według tradycji, Chrystus pozostawił na kamieniu ślady swoich stóp, jest od wieków otoczone czcią i kultem.

Po 10 dniach od Wniebowstąpienia – a tam, gdzie obchodzi się je w niedzielę, po tygodniu – chrześcijanie świętują uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Pierwotnie Kościół obchodził Wniebowstąpienie Jezusa razem z tajemnicą Zesłania Ducha Świętego. Rozdzielenie tych świąt nastąpiło około 370 roku.

 

Franciszkanin z klasztoru w Niepokalanowie, ksiądz profesor Ignacy Kosmana podkreśla, że dzisiejsza uroczystość przypomina nam o drodze naszego powołania.

Przypomina nam, że ciągle trwa rekrutacja do nieba. Bo nasze imiona są zapisane w niebie. Nie możemy się wypisywać, jak to dzisiaj czynią niektórzy, poprzez apostazję. Raz zostaliśmy zapisani do nieba. Owszem, można formalnie wypisać się z Kościoła, ale nasze imię jest tam zapisane. Za jaką cenę? Czy jest coś w stanie nas wypisać z nieba? – pyta franciszkanin. – Niebo jest dla każdego z nas. Niebem jesteś i do nieba pójdziesz – przypomina ksiądz Kosmana, profesor homiletyki.

 

Dodaje, że nie można tylko o nim myśleć, ale o niebo trzeba zabiegać.

– Dlatego dzisiejsza uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa ma nie tylko kierować nasz wzrok ku ziemi, ale wzrok i myśli ku niebu. Rzeczywistość niebiańska nie jest tylko zarezerwowana dla świętych, dla Matki Bożej, która tam jest w niebie Królową wszystkich Świętych, nie jest zarezerwowane wyłącznie dla wybranych, ale niebo jest przeznaczeniem twoim i moim – podkreśla duszpasterz.

 

Wniebowstąpienie jest obchodzone również, w sposób mniej lub bardziej uroczysty, przez Kościoły i wspólnoty protestanckie odwołujące się do nauczania Pisma Świętego. W Kościołach tych odbywają się tego dnia specjalne nabożeństwa lub spotkania modlitewne, podczas których czytane są fragmenty Nowego Testamentu mówiące o wniebowstąpieniu, a wierni śpiewają pieśni upamiętniające to wydarzenie.

 

IAR

Kontynuując przeglądanie strony zgadzasz się na instalację plików cookies na swoim urządzeniu więcej

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close