Rocznica sakry biskupiej bp. Sztajerwalda to dziś czas dziękczynienia i przypomnienia drogi, którą przebył — od młodzieńczych lat, przez lata formacji, aż po posługę biskupią. To także okazja, by spojrzeć na symbole zawarte w jego herbie i dewizie, które stanowią swoisty program duchowy jego posługi.
Bp Tomasz Zbigniew Sztajerwald urodził się 24 listopada 1977 roku w Wołominie, w parafii św. Kazimierza Królewicza w Kobyłce-Stefanówce. W dzieciństwie i młodości uczęszczał do miejscowej szkoły podstawowej, a następnie ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Wacława Nałkowskiego w Wołominie. Przed seminarium studiował na Nauczycielskim Kolegium Języka Francuskiego Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł licencjata. W 1999 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego diecezji, gdzie następnie studiował teologię — pracę magisterską obronił w 2004 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 2004 roku.
Po święceniach pełnił posługę duszpasterską: był wikariuszem i rezydentem w kilku parafiach diecezji. Od 2009 roku związał się z formacją duchowną — jako prefekt, a od 2021 roku jako rektor Wyższego Seminarium Duchownego Równolegle pogłębiał przygotowanie naukowe: w 2011 roku uzyskał magisterium z psychologii klinicznej, a w 2020 obronił doktorat z psychologii małżeństwa i rodziny.
5 listopada 2024 roku papież mianował ks. dr. Tomasza Sztajerwalda biskupem pomocniczym Diecezji Warszawsko-Praskiej, przydzielając mu tytuł stolicy tytularnej Cedie. Sakra biskupia odbyła się 7 grudnia 2024 roku w katedrze św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika na warszawskiej Pradze.
Herb i zawołanie biskupie: duchowy znak posługi
Herb bp. Sztajerwalda został stworzony zgodnie z tradycyjną heraldyką kościelną; nad tarczą znajduje się zielony kapelusz biskupi z dwunastoma chwostami i krzyż — symbole pasterskiego powołania i odpowiedzialności za Kościół. Tarcza ma formę gotycką i jest podzielona na pole górne — w kolorze niebieskim, oraz dolny klin w kolorze czerwonym. Kolory te symbolizują: niebo, duchowość, Maryję (niebieski), a także miłość Boga, Mękę Chrystusa, duchową gorliwość i misyjny zapał (czerwony).
Na tarczy znajdują się kluczowe symbole: hostia z monogramem IHS — odniesienie do Eucharystii, będącej centrum życia Kościoła; ośmioramienna gwiazda, tradycyjnie kojarzona z Maryją — oraz skrzydła anielskie z mieczem — symbolika nawiązująca do patronatu świętego Archanioła, przypominająca o duchowej walce, czujności i odpowiedzialności za wspólnotę.
Jego dewiza biskupia brzmi: „Dilexit nos” — „Umiłował nas”. Te słowa nawiązują do nauki o miłości Chrystusa — miłości, która jest fundamentem Kościoła i drogą posługi biskupiej. To także przypomnienie, że każdy gest, każda decyzja, każda troska ma wypływać z tej miłości.
Sakra — znak nowego rozdziału
Święcenia biskupie to zawsze moment przełomowy — zarówno dla nowego biskupa, jak i całej diecezji. W przypadku bp. Sztajerwalda było to wydarzenie głęboko zakorzenione w nadziei i pokorze. Już po ogłoszeniu nominacji sam mówił, że przyjmuje ją z pokorą i posłuszeństwem wobec woli Bożej.
Sakrę udzielił mu 7 grudnia 2024 roku nuncjusz apostolski w Polsce, a współkonsekratorami byli bp. ordynariusz i biskup pomocniczy dzielący posługę w diecezji. W uroczystości wzięli udział bliscy nowego biskupa, kapłani, klerycy, przedstawiciele Kościoła i wierni. Dla diecezji to moment nowego otwarcia — z nowym współpasterzem, gotowym służyć z wrażliwością i oddaniem.
Znaczenie dla Diecezji Warszawsko-Praskiej
Doświadczenie bp. Sztajerwalda — łączące głęboki fundament teologiczny, formacyjną pracę w seminarium, kompetencje psychologiczne i duszpasterskie — daje nadzieję na posługę odpowiadającą wyzwaniom współczesności. W jego osobie łączy się troska o formację kapłanów, opiekę nad rodziną i małżeństwem, wsparcie duszpasterskie, ale też otwartość na dialog i zrozumienie dla człowieka.
Symbolika herbu i dewizy przypomina, że posługa biskupia to nie tytuły i insygnia — to przede wszystkim miłość, wierność Ewangelii, troska o Kościół i wiernych, a także gotowość do prowadzenia ludzi do Chrystusa.
Rocznica jego święceń biskupich to zatem nie tylko okazja do wspomnień — to zaproszenie do modlitwy i wdzięczności za dar powołania, za posługę i wrażliwość, z jaką bp Sztajerwald podejmuje codzienne zadania na rzecz diecezji. Niech dewiza „Dilexit nos” przypomina, że miłość Chrystusa jest fundamentem i drogą Kościoła.